مقایسه میان تصفیه پذیری بی هوازی شیرابه حاصل از محل دفن زباله شهری حاوی سوبسترای کل و محلول

در این تحقیق، روی تصفیه پذیری بی هوازی شیرابه محل دفن زباله و کارخانه کمپوست شهر مشهد در راکتورهای ناپیوسته با اختلاط کامل در مقیاس آزمایشگاهی، مطالعه ای انجام گرفت. به این منظور 4 راکتور ناپیوسته به صورت موازی با یکدیگر بهره برداری شد که راکتورهای شماره 1 و 3 به ترتیب حاوی شیرابه حاصل از محل دفن و کارخانه کمپوست با سوبسترای کل و راکتورهای 2 و 4 به ترتیب حاوی شیرابه حاصل از محل دفن و کارخانه کمپوست با سوبسترای محلول بود. تغییرات پارامترهای اکسیژن خواهی شیمیایی (COD)، pH و مقدار بیوگاز تولید شده با زمان در دمای 35 درجه سانتی گراد بررسی شد. pH اولیه در همه راکتورها به دلیل جوان بودن شیرابه ها پایین (بین 5 تا 5/5) بود. در راکتورهای حاوی سوبسترای کل، تغییرات چندانی در pH مشاهده نشد؛ اما در2 راکتور دیگر مقدار  pH به حدود 3/8 رسید. غلظت COD اولیه در راکتورهای 1 تا 4 به ترتیب 72090، 66710، 89501 و 77760 میلی گرم بر لیتر اندازه گیری شد. به دلیل بالا بودن غلظت مواد معدنی و سمیت ناشی از آن ها، کاهش COD در راکتورهای 1 و 3 کند و درصد حذف COD به ترتیب 33 و 35 % بود. همچنین میزان حذف COD در راکتورهای 2 و 4 به ترتیب 96 و 97 % به دست آمد. این نتایج نشان می دهد که فرایندهای بی هوازی با نرخ بالا می تواند در تصفیه شیرابه جوان موثر باشد. مقدار بیوگاز تولید شده در راکتورهای 1 تا 4 به ترتیب 25، 86، 21 و 93 لیتر بود. همچنین نرخ بیشینه تولید بیوگاز در راکتورهای 1 و 3 ناچیز و در راکتورهای 2 و 4 به ترتیب 5/0 و 54/0 لیتر به ازای هر گرم COD حذف شده به دست آمد. در نهایت مدل ساده ای برای پیش بینی تولید بیوگاز بر اساس ضریب سینتیک در راکتورهای ناپیوسته ارایه شد.